De Vlakten

De zadels de zeges, de toekomst van mij
Droog als de asfalten wegen m’n ogen, gesloten, kijk recht voor me uit en ik zei;
Toch maar wat meer gaan bewegen. Het ritme voorbij
Die dans op de klap van de zweep en het geeft niet
hoe lang je nog meegaat of wie er nog rijdt

De hoogte speelt iedereen parten
De kou, ijle lucht, niet genoeg voor ons twee
De vlakten onvruchtbaar na jaren hetzelfde
genoodzaakte voer voor het vee

Het had toch iets vredigs, zo stil op m’n borst
M’n pak is gesneden, driedelig en zonder verrassende plooien, geen vulling gemorst
’t Fort weer verdedigd. Klaar voor de vorst   
De kou claimt het vrije luchtledige, wij blijven binnen
Eenzijdige voorraad en dorst

Geen meter gereist, we staan samen zo sterk
Je bent een prachtige lijst, om een heel kostbaar kunstwerk
Ik wil het niet langer bekrassen, ik neem het niet mee

De hoogte speelt iedereen parten
De kou, ijle lucht, niet genoeg voor ons twee
De vlakten onvruchtbaar na jaren hetzelfde
genoodzaakte voer voor het vee

Nooit Meer

Die schitter in je ogen
Schijnt tot aan het laatste licht
Wellicht heeft iemand jou gemogen
Zag de pijn op jouw gezicht
Achter je blik
Achter je lach
Achter wat pijnlijk voor je was
Wellicht heeft iemand jou gemogen
Heeft niemand het gezien
Heeft niemand het gezien

Die ochtend dat je opstond
Je laatste koffie had gezet
Verdreef je angsten voor de avond
Die je zo jarenlang belette
Om te leven, om te gaan
Om de inhoud te verstaan
Wellicht heeft iemand jou gemogen
Heeft niemand het gezien

Nooit meer
Nooit meer iemand zoals jij
Nooit meer
Nooit meer iemand zoals jij
Nooit meer jouw lach
Nooit meer jouw tranen
Geen nog sterkere verhalen
Nooit meer iemand zoals jij

Die avond dat je wegging
Je deed je das om en vertrok
Er was geen ruimte voor weerlegging
Je was daadkrachtig zonder wrok
Iedere dag werd jou teveel
Het greep je teveel naar de keel
Wellicht heeft iemand jou gemogen
Heeft niemand het gezien

Nooit meer
Nooit meer iemand zoals jij
Nooit meer
Nooit meer iemand zoals jij
Nooit meer jouw vuur en jouw vertrouwen
Waar ik zo van ben gaan houden
Nooit meer iemand zoals jij

Het is alweer zo lang geleden
De tijd gaat door het houdt niet op
Ik wist wel dat je had geleden
Zoveel dingen aan jouw kop
Ik had iets anders
Toen belangrijk
Ook al wist ik hoe omvangrijk
Wellicht heb ik jou nooit gemogen
Want ik heb jou gezien
Want ik heb jou gezien

Ze Willen Het Niet Weten

Ik geef het op
Ze zullen het niet merken
Het zal hun mening sterken
Maar ik stop
Er is hier niets te winnen
Je zin verdraaid, ze spinnen
Zo de wereld op z’n kop

Ik trek me terug
Niet weer diezelfde woorden
Die toen ook al zo goed scoorden
Veel te vlug
Laat ik me weer lokken
En danst men op de brokken
Van de opgerekte brug

Ze willen het niet weten en voor mij lijkt het te laat Pak het in en veel plezier ermee
De verteller schrijft braaf mee, terwijl iedereen praat Maar laat mij maar, verstomd, verdrukt, tevree

Blaas met me mee
De bubbel moet nog groter
De rivaal is idioter met z’n twee
Vingers in m’n oor
Tot ik m’n ego’s echo hoor
Ik breng mezelf op een idee

Daar gaan we weer
Ik kan het niet bedwingen
Al die open rekeningen
In beheer
Ik trek opnieuw ten strijde
Smijt de onzin hard terzijde
Zeg het nog een laatste keer

Ze willen het niet weten en voor mij lijkt het te laat Maar velen kozen ook opnieuw partij
De verteller schrijft braaf mee, terwijl iedereen praat Misschien draag ik een zinsgedeelte bij

We Missen Je Meteen

Wat een raar land
Ze kijken wat vreemd uit hun ogen
Ze praten wat traag maar bevlogen
Het kost een vermogen
Zo’n andere kant van jezelf

De tijd is daar
Een vreemde manoeuvre voor velen
Ze zullen de mening verdelen
Het kan ze nog schelen
Je lijkt een gevaar voor jezelf

Gewurgd met de beste intenties
De das die je dragen moest went niet
Een spastische schok, je kwam los en vertrok
Tot je plotseling weer verscheen
En we missen je meteen

Houd het klein
De tip die je jong is gegeven
Het staat op je foto’s geschreven
Wie kan er mee leven
Als dat toch niet waar blijkt te zijn

Gooi het eruit
Om gaan de heilige huizen
Geen mens zal je pad hier doorkruisen
Dus open de sluizen
En vaar met de stroom mee vooruit

Je ging met een kop vol verlangen
Kwam thuis om de boel te verhangen
De spiegel naar rechts, de façade verlegd
En we lopen daar nu doorheen
En we missen je meteen
Ja we missen je meteen

We hebben zo lang moeten wachten
Maar kregen niet wat we verwachtten
Een jaartje erbij, niet hetzelfde als wij
Ja, die blik van herkenning alleen
En we missen je meteen

Nu We Er Toch Zijn

Nu we er toch zijn
Kunnen we net zo goed gaan zitten 
Beter omgaan met de hitte
Knoopje los de haren in de wind
Een lang verzwegen reden, die z’n weg weer naar je mond vindt
Gewoon wat praten zonder schijn

Nu we er toch zijn
Loop dan even naar beneden
We verkennen alle treden
Het blijkt toch altijd anders dan eerst voorgesteld
Onder al die lieve woorden
Zit een wereld aan geweld
Maar ze kregen je niet klein

Nu we er toch zijn
Laat die woede dan maar zitten
Dat eindeloos opnieuw doorspitten
Van wat altijd die beslissing blijft
Ik geef me aan je over
Onze toekomst, ons voorbij
De bouw geput uit onze mijn
Nu we er toch zijn
Gaan we mee met het getij

Nu we er toch zijn
Kunnen we net zo goed gaan dansen
Stevig strooien met de kansen
Je vertelt met veel gebaren hoe je hier belandt
Ik wil er meer van weten

Met je hoofd hier in mijn hand
We maken dit tot ons domein
Nu we er toch zijn
Lijkt elke twijfel bijdehand
Nu we hier zijn aanbeland